’s Morgens in de kerk bedacht de dominee de nood der tijden. We moesten weer eens aan thuis denken. Hoe zou het daar wezen? Hoe zou tante Hil het maken, die toen we weggingen nog steeds buiten bewustzijn was nadat ze van de trap gevallen was? Zouden ze nog veel last hebben van de Moffen? Gelukkig wisten ze thuis dat wij het goed maakten.

We vonden het wel jammer dat we zelf nog niet thuis waren. Die middag kregen we soep voor het eten, die ontzettend vet was, zodat Wim deze middag het loodje legde en zich niet lekker voelde. Hij ging echter niet naar bed, maar hij was lang niet goed. Na de middagkerk zijn we op bezoek geweest bij juf Rietveld, en na het melken ben ik naar tante Ietsje geweest, waar ik nog helemaal niet geweest was. Wim ging maar niet mee.

We bleven ’s avonds niet tot 12 uur op, maar gingen op een behoorlijke tijd naar bed.